या जगण्यावर शतदा प्रेम करावे*

*....या जगण्यावर शतदा प्रेम करावे*

तुम्हाला कधी असा अनुभव आला आहे का की ज्या गोष्टीचा आपल्या मनात विचार चालु असतो, तीच गोष्ट अचानक डोळ्यासमोर येते. काल तसंच झालं. वाचन करीत असताना एका शब्दापाशी अडखळलो, तो शब्द होता..जिजीविषु. आधी वाटलं, काहीतरी चूक असावी. त्याजागी त्याच्याच जवळपास जाणारा, थोडासा अनवटच पण क्वचित प्रसंगी ऐकलेला विजिगीषु म्हणजे विजयाची इच्छा असलेला असा शब्द असावा. पण म्हटलं थोडं शोधुन पहावं तर याही शब्दाचा अर्थ सापडला.

*जिजीविषु म्हणजे जगण्याची इच्छा असलेला आणि जिजीविषा म्हणजे जगण्याची दुर्दम्य इच्छा ! Survival instinct!*

सरपणाला काढलेल्या लाकडाला जेव्हा पालवी फुटली..

त्याचे त्यालाच कळेना जगायची ही जिद्द कुठली? 

हीच ती जिजीविषा!

Survival instinct म्हणजे नेमकं काय हे जर खरंच जाणुन घ्यायचं असेल तर 127 hours हा इंग्रजी सिनेमा पाहा. सत्यघटनेवर बेतलेला. ॲरन राल्स्टन हा गिर्यारोहक त्याच्या उटाहा येथील साहसी मोहिमेदरम्यान एका कपारीत अडकतो. मग सुरु होतो जगण्यासाठीचा संघर्ष. केवळ अर्धी भरलेली पाण्याची बाटली, डिजीटल कॅमेरा, एक दोर आणि एक वापरलेले ब्लेड या सामग्रीनिशी. त्या कपारीत अडकलेल्या अवस्थेत तो एक नाही, दोन नाही, तब्बल पाच दिवस सात तास अन्नपाण्याविना झुंजत काढतो. एक वेळ अशीही येते की त्याच ब्लेडने त्याला त्याचा हात मनगटापासुन विलग करावा लागतो. पण तो तग धरतो, जगण्याच्या दुर्दम्य इच्छेने. कुठुन येते ही?

फार पूर्वी कुठेतरी वाचलेली एक गोष्ट आठवते. असं म्हणतात, जपानी लोकांना जिवंत, ताजे मासे खायला खुप आवडतात. ही तेव्हाची गोष्ट आहे जेव्हा जहाजांवर शातकपाट (Refrigeration facility) उपलब्ध नव्हती. त्यामुळे साहजिकच समुद्रात खोलवर गेलेली जहाजे किनाऱ्यास लागेपर्यंत मासे जिवंत राहत नसत. मग जहाजांवर मोठ्या पाण्याच्या हौदाची सोय करण्यात आली. आता मासे किनाऱ्यावर येईपर्यंत जिवंत तर असायचे, पण अगदी निस्तेज, चेतनाशून्य !

मग एका अनुभवी माणसाने शक्कल लढवली. त्याने त्या हौदात एक मोठा मासा सोडला. आता मात्र स्वतःला वाचवण्यासाठी सर्व मासे सावध आणि चपळ राहू लागले. जे या बदललेल्या परिस्थितीशी जुळवुन घेऊ शकले नाहीत, ते मोठ्या माशाच्या भक्ष्यस्थानी पडले.

So feeling of fear is a good sign that your survival instincts are intact.

आज संपूर्ण जग कोरोना विषाणूच्या विळख्यात सापडलेले असताना प्रत्येकाच्यासमोर आव्हान तर आहेच. व्यापारउदीम ठप्प आहे, नोकरदारांच्या नोकरीवर गदा आलेली आहे. शेतकऱ्याच्या मालाला बाजारपेठ मिळेल याची शाश्वती नाही. नेहमी दिमाखात मिरवणारा फुलांचा राजा गुलाब आज ग्राहकांअभावी मातीत मिसळला जातोय. हातावर पोट आहे अशांची अवस्था तर त्याहुन बिकट आहे. प्रगत देशांमध्ये कमी लोकसंख्या, उत्तम आरोग्ययंत्रणा, स्वच्छतेबाबत जागरुकता असतानाही तिथे मृत्युचे थैमान चालू आहे. अशा परिस्थितीत आपल्या व्यवस्थेला, यंत्रणेला दोष देऊन ताशेरे मारत मदतीची अपेक्षा करत बसण्यापेक्षा बदलत्या परिस्थितीशी समायोजन करुन आपली अनुकूलन क्षमता (adaptability) वाढवणे जास्त गरजेचे आहे कारण शेवटी डार्विनचा उत्क्रांतीवाद हेच सांगतो.. There is always struggle for survival and survival will be of the fittest!

So let's be the part of the fittest community ! आपल्याला तग धरायचा आहे पुन्हा बहरण्यासाठी... फुलासारखं.. अंतःप्रेरणेने... कोमल देहात कणखरता जागवत... परिसीमा गाठत जिजीविषेची...

या ओठांनी चुंबून घेईन हजारदा इथली माती !

अनंत मरणे झेलुन घ्यावी इथल्या जगण्यासाठी !!

इथल्या पिंपळपानावरती अवघे विश्व तरावे!!

*या जन्मावर, या जगण्यावर शतदा प्रेम करावे !!*😌