बरं झाल देवा

*बरं झाल देवा तू माणसाला अद्दल घडवलीस*

*पैशामागे धावणारी सगळी एका खोलीत दडवलीस*

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा  डोक्यावर जरीचा पटका होता* 

*इज्जतीन नेटका होता*

*तोंडात पानाचा विडा होता*

*रहायला मोठा वाडा होता*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा काचा कवड्याचा खेळ होता*

*नणंद भावजयीचा मेळ होता*

*डोक्यावरुन पदर पडत नव्हता*

*वाऱ्यांन ओढणीसारखा उडत नव्हता*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा थोरामोठ्यांना किंमत होती*

*आयुष्य म्हणजे गंमत नव्हती*

*माणसं एकमेकांशी गोड होती*

*लांबच्यानां रक्ताची ओढ होती*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा पोरगी प्रेमामध्ये गंडत नव्हती*

*सासू सासरे नको म्हणून भांडत नव्हती*

*तोंड बांधून हिंडत नव्हती*

*मुलगी बापाची शान होती*

*बापाच्या कष्टाची जाण होती*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा शेतकरी माझा राजा होता*

*लग्नाला त्याच्या बँड बाजा होता*

*वरातीला सर्ज्या-राजा होता*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा शेतकरी नवरा नको म्हणून मुलीं रडत नव्हत्या*

*बापाचा शब्द मोडत नव्हत्या*

*प्रेमात आंधळ होऊन नवऱ्याला सोडत नव्हत्या*!!

*!!तेव्हा माणूस माणसात होता*

*जेव्हा घासां घांसात कस होता*

*माणसाच्या वागण्यात रस होता*

*जेव्हा माणूस माणसात होता!!*