प्रत्येकाचे आयुष्य वेगळे आहे ;व त्याला येणारे अनुभवही वेगळे असतात ;परंतु त्या अनुभवातून माणूस अधिक समृद्ध होत जातो. तो कसा हेच आपण ह्या लेखामध्ये बघूया.
@@@@@@@@@@@@@
समुद्राच्या किना-यावर जेव्हा एक लाट आली तेव्हा जाताना एका लहान मुलाची एक चप्पल आपल्या सोबत घेऊन गेली..... *तो मुलगा वाळुवर बोटाने लिहीतो कि*
*"समुद्र चोर आहे".*
*त्याच समुद्राच्या दुस-या तटावर मासे पकडणारा खुप मासे पकडतो तो वाळुवर लिहीतो कि*
*"समुद्र पालनकर्ता आहे".*
*एक युवक समुद्रात बुडून मरतो तेव्हा त्याची आई वाळुवर लिहीते*
*"समुद्र खुनी आहे".*
*एका दूस-या किना-यावर एक गरीब वृध्द वाकड्या कंबरेने फिरत असतो त्याला एका मोठ्या सीपमध्ये एक अनमोल मोती सापडतो तर तो वाळुवर कसा लिहीतो*
*"समुद्र दाता है".*
*अचानक एक विशाल लाट येते आणि सर्व लिहीलेले पुसले जाते*
*लोकं काही म्हणू द्या*... *परंतु अथांग, विशाल समुद्र आपल्या लाटांमध्ये मस्त राहतो*... *आपली भरती आणि ओहोटी तो आपल्या पध्दतीने सिध्द करीत असतो*
*जर अथांग समुद्र बनायचे असेल तर कोणाच्या निर्णयावर लक्ष न देता जे करायचे ते आपल्या पद्धतीने करायचे...*
*भूतकाळातील विचार करत बसू नये*. *यश अपयश, मिळणे न मिळणे, सुख-दुख, या सगळ्यात मन विचलित होऊ देऊ नये*.
*जर जीवन सुख शांति ने भरलेले असते तर मनुष्य जन्माला येताना रडला नसता*
जन्माला येताना रडणे आणि मेल्यानंतर रडवणे यामधील संघर्षमय वेळेलाच कदाचित जीवन म्हणतात...
👌👌👌👌👌👌👌👌
☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️&&&&&&&&&&&&&&&
थोडं भान ठेवा
सहजच...
दुसऱ्या साठी करताना सुद्धा आपल्याला झेपेल इतकंच करावं..अनेकदा आपण कोणताही स्वार्थ नसताना अनेकांसाठी बरंच काही करतो..झटतो.पण प्रत्येक वेळी आपलीच जबाबदारी म्हणून कर्तव्य म्हणून आपण पुढे पुढे करतो..कोणताही स्वार्थ नसतांना.. मतप्रवाह तर दोन्ही बाजूंनी असतात. आपण ज्याच्या साठी करतो त्याला वाटतं " आमच्यासाठी केलं तर काय फरक पडतो ? ..यांचं कर्तव्ये च आहे ते..
करणाऱ्या चा हेतू स्वच्छ असतो.. आपल्या प्रयत्नाने कुणाचं तरी भलं व्हावं हा निर्मळ प्रयत्न असतो..गैरसमज हा फार मोठा शत्रू असतो तो या निर्मळ भावनेलाच धोका निर्माण करतो...
ज्याला समजून घ्यायचंय तो समजूतदार पणे गोष्टी हाताळतो...ज्याला समजून उमजुन घ्यायचंच नाही तो शब्दाचा किस पडतो...शब्दांनी घायाळ करतो...नात्यांची खरी मेख तर इथेच आहे...माझं माझं करता करता आपण आपल्यांना दुखावतो..घालून पाडून बोलतो..परिणाम फक्त वाईटच होतात...संबंध दुरावले जातात..आपुलकीतला रस संपत जातो...उरते ती फक्त निराशा...हल्ली तर नातं आर्थिकदृष्टीतच बांधलेली दिसतात..जणू पैसा म्हणजे सर्वस्व...अमक्याने अमक्या कार्यक्रमात आहेर दिला नाही म्हणून राग...रस्त्याने जाताना ओळखीचे बोलले नाही हा राग...एखाद्या प्रसंगांत मागे उभे राहिले नाही म्हणुन राग...निर्व्याज प्रेम ..जिव्हाळा..काळजी.. कुटुंबातील प्रेम हे सगळंच विरळ होत चाललंय ...
एकमेकांना टाळ्या देत हास्याची कारंजी उडण लुप्त होतंय...मामा न मामाचा गावी जाण ..भाऊ बहिणीचं लुटुपुटू भांडण..लग्न कार्यातली एकत्रित मजा अनुभवणं...भावंडांच्या मागे उभं राहणं...नातेवाईकांमध्ये मनमुरादपणे फिरणं हेही कालांतराने कमी होत जाईल असा वाटतं..अर्थात काही अपवाद आहेतही.
खरं बघितलं तर किती दिवस आपण जगणार याची काहीच शाश्वती नाही..सोबतीला काय घेऊन जाणार हेही माहीत नाही..जिव्हाळ्याची अगदी कमी माणसं असतात जी आपली काळजी करतात.. जीव ओतून आपल्याला घडवतात..
 |
| इमेज शेअर करू शकता |
पोस्ट वाचून झाल्यावर नक्की शेअर करा व इतरांनाही वाचनाचा आनंद घेऊ द्या तसेच ब्लॉग ला सबस्क्राइब करायला विसरू नका म्हणजे नवीन पोस्ट टाकल्यानंतर लगेच तुम्हाला माहिती मिळेल धन्यवाद. 😊....
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
चला एक सुंदर प्रेरक अभिप्राय देऊन टाका..