बंद देवळा बाहेरून मी
देवाला फुले वाहिली.
हळूच दारा आडून त्याने
भीती माझी पाहिली.
भजन नाही, नाही प्रार्थना
ना म्हंटली कुठली गाणी.
जे सांगायाचे होते मजला
वदले डोळ्यांतील पाणी.
कुठून आला आवाज कानी
चपापून जरा मी पाहिले.
लक्षात आले नैवेद्याचे
ताट आणायचेच राहिले.
घेऊन निघालो होतो देवा
रस्त्यात भेटला भुकेला.
नैवेद्याचा घास तुझा मी
त्याला मग देवू केला.
चेहऱ्यावरती दाटून आले
भाव तयाचे भोळे.
उपकाराची जाणिव त्याचे
बोलत होते डोळे.
हळूच दिली तृप्तीची ढेकर
त्या खंगलेल्या पोटाने.
अस्फुट आशीर्वादही दिले
रखरखीत त्या ओठाने.
क्षमस्व देवा नैवेद्य तुझा
आणू न शकलो इथे.
अरे वेड्या, देव म्हणाला
ग्रहण केला मीच तिथे.
येवू नको मंदिरात माझ्या
तू घरामध्येच थांब.
आयुष्याची दोरी तुझ्या
बघ होते कशी लांब.
लहान मुलांत शोध मला
असेन मी फुला पानांत.
सापडेन तिथेच तुला मी
दिन दुबळ्यांच्या मनांत.
मलाही झालाय नकोसा
ह्या मंदिरातला थाट.
गरिबांच्या रुपात तुझी
- मी बघत राहीन वाट. 🙏🏻🙏🏻
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐 कृपया पोस्ट वाचून झाल्यावर कमेंट नक्की करा तसेच सबस्क्राइब करायला विसरू नका व नक्की फॉरवर्ड करा , म्हणजे अधिकाधिक लोकांना पोस्ट वाचायला मिळेल
धन्यवाद
वाचून झाल्यावर कृपया कमेंट करा व शेअर करा
उत्तर द्याहटवा